Interview
Josceline Bogaers is columniste van FoodPersonality en wisselt de Aan tafel- rubriek maandelijks met Evelyn Günther. Josceline interviewt managers uit de FMCG over hun visie op leiderschap, hun dromen en hun ergernissen. Dit keer: Sepha Smit, Unit Manager Vers bij Plus.
"Met verantwoord ondernemen is Plus sinds jaren al een van de koplopers."
Wat maakt de combinatie Plus en Sepha zo succesvol?
Het begint ermee dat ik in Plus geloof. Plus bestaat uit een club ondernemers, en ik haal veel energie uit de samenwerking met onze ondernemers. Daarnaast is Plus dynamisch, ondernemend en gefocust, het heeft vechtlust en het heeft nog een enorm groeipotentieel. En dat ik daar mijn steentje aan bij kan dragen, is fantastisch. Soms wordt er gedacht dat het werken bij een coöperatie stroperig is, maar dat ervaar ik helemaal niet zo. Er is altijd ruimte voor een goed idee. Een andere succesfactor is het feit dat ik veel verantwoordelijkheid krijg bij Plus en die vrijheid is voor mij belangrijk om maximaal te presteren. Plus is de grootste van de kleinsten en dat maakt ons een aantrekkelijke partij. Hierdoor kan ik ook echt mijn ondernemerschap kwijt. We kunnen namelijk door slim te zijn grote stappen maken. Zoals op het gebied van verantwoord; Plus verkoopt bijvoorbeeld als enige in de markt alleen maar fairtrade-bananen, fairtrade-koffie en -thee onder eigen merk en alleen maar biologische en vrije-uitloopeieren en geen scharreleieren.
Ben jij een winnaar?
Ik heb zeker een winnaarsmentaliteit. Het kan mij af en toe niet snel genoeg gaan. Dat maakt mij dan ook drammerig of minder gezellig. Dit is zeker een aandachtspunt voor mij. Ik moet genoeg achterom blijven kijken of men me kan bijhouden. Daarnaast moet ik voldoende toetsen om te zorgen dat we allemaal dezelfde kant op blijven gaan, zodat we meters blijven maken.
Krijg je, omdat je succesvol bent, meer complimenten van de ondernemers dan voorheen?
Ondernemers zijn positief kritisch. Complimenten uitspreken is dan ook niet altijd vanzelfsprekend. En ik maak me daar ook schuldig aan. We vergeten vaak ons succes te vieren. De werkdruk is hoog, de markt dynamisch en we zijn ontzettend kritisch op onszelf. We richten ons meer op hoe kan het nog beter, dan even stil te staan en te genieten van het behaalde succes. En ja, daarnaast hebben we bij Plus nogal wat successen. We hebben helaas geen tijd om die allemaal uitgebreid te vieren.
Je bent als unit manager onlangs overgestapt van semi-vers naar vers. Zijn de werkzaamheden veranderd?
Mijn werk is inhoudelijk zeker veranderd. Er is complexiteit bij gekomen. Vlees en agf zijn voor het merk Plus imagobepalend. Daarnaast is mijn unit zeer belangrijk voor het rendement van onze ondernemers. En deze complexiteitsverhoging merk ik vooral in mijn hoofd. Sommige vraagstukken zijn zo cruciaal voor de organisatie, dat je met je team de tijd moet nemen om er goed over na te denken en alle voors en tegens in kaart moet brengen, voordat je een keuze maakt.
Heb je die drijfveer altijd gehad?
Achteraf gezien heb ik van mijn studietijd wel een potje gemaakt. Leren was niet mijn eerste bezigheid en ik had geen discipline om te leren. Ik was al blij toen ik het hbo afgerond had, dus ik dacht er niet over om naar de universiteit te gaan. Toen ik ging werken, zijn er wel een paar kwartjes gevallen. Het smaakte naar meer. Fmcg en retail zitten me als gegoten. Ik bleek er goed in te zijn. Daardoor werd ik ambitieus en actief. De snelheid, het beslissen, de resultaatgerichtheid; die zaken zijn heel prettig voor mij.
Had je van thuis uit al feeling met de retail?
Nee. Mijn vader zat in het drinkwater. Mijn moeder was thuis. Zij heeft veel studies gedaan, zoals de modevakschool, Frans en wiskunde. En mijn broer zit in de filmindustrie. Mijn ouders zijn zeer maatschappelijk betrokken. Ze hebben meegedemonstreerd tegen kernwapens en mijn vader heeft geen Franse wijn meer gedronken toen Frankrijk kernproeven ging doen.
Er zit dus wel pit in hen.
Ja, ik heb ook best interessante discussies als ik bij mijn ouders thuis ben, omdat ze eigenlijk geen boodschappen doen in de supermarkt. Ze zijn veel met voeding bezig en wantrouwen de supermarkt. Ze zijn wel trots op mij en op mijn broertje.
Had je die complexiteit verwacht?
Ja, ik had het wel verwacht, maar ik had niet verwacht dat ik er continu mee bezig zou zijn. Je blijft er namelijk over nadenken. Ik ben bijvoorbeeld nu een onderdeel van de vleesindustrie. Dit betekent dat ik nu iemand ben die iets kan veranderen, afspraken kan maken, beslissen wat we wel of niet gaan doen. We willen onze consument transparantie bieden zodat zij Plus gaat herkennen als de supermarkt die lekker vlees verkoopt met een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding en veel aandacht voor dierenwelzijn.
Je ziet jezelf als een voorloper?
Op het gebied van verantwoord ondernemen is Plus sinds jaren al een van de koplopers. Als je eenmaal bezig bent, is het gemakkelijker daar de volgende stap in te zetten. Klanten verwachten dat op een gegeven moment van je. En je verwacht ook van jezelf dat je op steeds meer vlakken verduurzaamt. Ik ben me er zeer van bewust dat we een maatschappelijke verantwoordelijkheid hebben. We hebben het ook over voeding, onze primaire levensbehoefte. Daar kun je niet in schuiven. Het is aan de consument om er iets van te bakken en het is aan ons om te zorgen dat wij voldoende informatie en de juiste ingrediënten bieden.
Zou je de stap naar general manager willen maken?
Jazeker. Ik ben nog niet klaar met mijn huidige functie. Ik vind het nu heerlijk op mijn werk. Ik leer veel. Ik heb het nodig om op mijn tenen te lopen en te leren. Ik moet me iets eigen kunnen maken en ik hou niet van routine. Daarmee bedoel ik dan niet de begrotingscyclus en de jaargesprekken, want die komen elk jaar terug, maar in het dagelijkse werk moet ik me kunnen ontwikkelen. Dat lukt nu heel goed en ik heb de vrijheid. Maar als ik general manager wil worden, zal het wel opvallen dat ik in mijn carrière alleen nog maar aan retailzijde gewerkt heb.
Je hebt er vast ook over nagedacht wat het voor je privé-leven zou kunnen betekenen.
Ja, daarom ambieer ik zo’n functie ook niet nu. Het aantal betaalde uren zou weer omhoog moeten gaan. En dan moet ik thuis wel zorg en opvang anders regelen, want we hebben dat nu op mijn flexibiliteit gebaseerd.
Zou je de stap naar general manager willen maken?
Jazeker. Ik ben nog niet klaar met mijn huidige functie. Ik vind het nu heerlijk op mijn werk. Ik leer veel. Ik heb het nodig om op mijn tenen te lopen en te leren. Ik moet me iets eigen kunnen maken en ik hou niet van routine. Daarmee bedoel ik dan niet de begrotingscyclus en de jaargesprekken, want die komen elk jaar terug, maar in het dagelijkse werk moet ik me kunnen ontwikkelen. Dat lukt nu heel goed en ik heb de vrijheid. Maar als ik general manager wil worden, zal het wel opvallen dat ik in mijn carrière alleen nog maar aan retailzijde gewerkt heb.
Je hebt er vast ook over nagedacht wat het voor je privé-leven zou kunnen betekenen.
Ja, daarom ambieer ik zo’n functie ook niet nu. Het aantal betaalde uren zou weer omhoog moeten gaan. En dan moet ik thuis wel zorg en opvang anders regelen, want we hebben dat nu op mijn flexibiliteit gebaseerd.
Het lijkt mij heel hectisch om de zorg voor je jonge kinderen en je werk goed te combineren. Hoe doe je dat?
Ach, er valt veel in te plannen. Alleen wat ad hoc gebeurt, is moeilijk. Bij mijn eerste kind ben ik van 40 naar 36 uur per week gegaan. Toen was hij nog een baby en sliep hij twee keer, dus in theorie kon ik een halve dag thuis werken. Maar dat was de meest stressvolle dag van de week. Ik noemde het een mamadag, maar dat was het allesbehalve. Met 32 uur per week ben ik veel relaxter. Ik bepaal nu zelf wanneer ik de laptop aanzet.
Wat doe je in het weekend? Heb je nog hobby’s?
Het weekend is voor het gezin. Mijn zoontje… ik weet niet wat hij oppikt van de retail, maar als hij gaat tekenen, dan wil hij een boodschappenlijstje maken en hij wil altijd mee om boodschappen te doen. Dan heeft hij zo’n klein wagentje en is hij heel tevreden.
Hoe heeft jouw gezin je een andere blik op het leven gegeven?
Buiten de onvoorwaardelijke liefde die je krijgt en geeft, heeft het sterk mijn ideeën over voeding veranderd toen ik kinderen kreeg. We koken nu altijd thuis en we gaan minder vaak uit eten. Het zijn wel altijd maaltijden die je in korte tijd in elkaar kunt flansen, maar ik hou me wel bezig met de vraag hoe je je kinderen genoeg fruit en groente kunt laten eten. Dat is voor mij een nieuwe manier om naar de supermarkt en de branche te kijken. Ik zou ook niet bij een bedrijf willen werken dat geen aandacht aan gezonde voeding besteedt. Tussen mijn vijfentwintigste en vijfendertigste was ik vooral met mijn carrière bezig en was ik meer op zoek naar werk dat voldoende uitdaagt, maar ik denk dat mensen van mijn generatie na die leeftijdsfase meer gaan werken bij bedrijven die bij hun levensfilosofie passen.
