Josceline Bogaers is columniste van FoodPersonality. Zij interviewt managers uit de FMCG over hun visie op leiderschap, hun dromen en hun ergernissen. Dit keer: Pieter Morsink, Inkoop Manager Vers bij Superunie.
"Vertrouwen hoef je niet te verdienen, maar kun je wel verliezen."

Wat zouden mensen over Superunie moeten weten dat nu vrij onbekend is?
Grote bedrijfsgeheimen onthul ik natuurlijk niet, maar niet iedereen zal weten dat wij een grote slag maken in de ontwikkeling van het versassortiment. Leveranciers en fabrikanten denken soms nog dat ze daarvoor naar Zaandam of Veghel moeten. Ik nodig hen graag uit om ook bij ons aan te kloppen. Wij kunnen ook collectief snel nieuwe producten in het assortiment opnemen, zowel landelijk als regionaal.
Regelen de Superunie-leden voor hun agf ook niet veel zelf?
We kopen veel agf collectief, en zorgen daarnaast voor collectiviteit in het proces. Hierdoor hebben leden wel veel mogelijkheden om producten te voeren, die voor hun formule belangrijk zijn. Vers is cruciaal als onderscheidende factor voor de leden. Voor vers streven we ernaar om de kern van het assortiment maximaal te faciliteren, maar we streven er ook naar om daarmee geen beperkingen op te werpen voor de lidspecifieke producten. Wij willen hun formulebeleid graag ondersteunen. We nemen ook artikelen op die misschien maar voor een beperkt aantal leden interessant zijn. Dat levert nog steeds voordeel op. Sinds vorig jaar organiseren we, in nauwe samenwerking met leveranciers, ook geregeld product-ontwikkelingssessies. Dat loopt als een trein, het heeft vorig jaar al ruim honderd nieuwe producten opgeleverd.
Heeft Superunie volgens jou voldoende bestaansrecht? Ik hoor daar in de markt soms twijfel over…
Dit geluid hoor ik zelden. En als ik het hoor, besteed ik er geen aandacht aan. Onze leden zorgen voor pluriformiteit in de retail. Hoe zij zich in de markt onderscheiden, dat geeft hun volop bestaansrecht. Zij hebben ieder hun eigen unieke positie in de markt dicht bij hun klanten. Daar zit de kracht. Superunie zorgt daarbij voor schaalgrootte aan de achterkant. Dat maakt de samenwerking al 63 jaar succesvol.
Hoe gaat het met Superunie?
Heel goed. We hebben grote stappen gezet om de doelen van onze meerjarenstrategie ‘SU2020’ te halen. Die is nu afgerond. De tijd gaat snel. Toen ik bij Superunie begon, waren we er net aan begonnen. We hebben ons merk G’woon neergezet en onze dienstverlening en service uitgebreid. Er is veel energie. Er zijn nieuwe, jonge mensen bijgekomen en er is veel vertrouwen vanuit de leden. We zijn klaar voor de volgende fase.
Is dat vertrouwen weleens minder geweest?
Dat weet ik niet, in het begin kun je dat minder goed aanvoelen. Je moet eraan wennen dat de leden heel kritisch zijn en dat er in de vergaderingen dertien retailers zitten die met veel passie voor hun eigen formulebelangen opkomen. Dat is mooi, maar wel iets waar je in het begin aan moet wennen. Het duurt even voor je ze leert kennen. Maar als dat is gelukt, merk je dat ze veel vertrouwen in ons hebben. Als je dan meer snelheid kunt gaan maken, versnelt dat alles. Dat is fijn.
Moeten de leden jou ook als persoon vertrouwen?
Ze willen logischerwijs eerst zien dat de afspraken die je in het maandelijkse overleg maakt, ook echt leiden tot wat is afgesproken. En tot niets meer en niets minder. Binnen Superunie geldt immers al jaren: afspraak is afspraak. Dus ja, vertrouwen is belangrijk, het gaat immers om grote belangen.
Hoe bind jij je teamleden aan de organisatie?
Mijn team heeft een goede mix van ervaring en verjonging. De jongere collega’s brengen veel energie en dat geeft het hele team nieuw elan. Op sociaal vlak gebeurt er veel, er zijn feestjes en barbecues. Daarvoor kom je niet bij Superunie werken, maar het draagt wel bij aan de goede sfeer. In mijn team zitten geen individualisten. We werken echt als team, als onderdeel van het geheel. Mensen kunnen zich in hun rol goed ontwikkelen. En als je door het eerste jaar heen bent en je weet hoe onze cooperatie werkt en je hebt het vertrouwen van de leden, dan wordt het alleen maar leuker. Omdat het een superleuk bedrijf is met veel mogelijkheden om je te ontwikkelen, is er weinig verloop.
Hoe ziet jouw team jou?
Ik denk en hoop dat ze me zien als iemand die veel vrijheid en vertrouwen geeft. Bij mij hoef je vertrouwen niet te verdienen, maar kun je het wel verliezen. Ik ben betrokken, maar ga me niet overal mee bemoeien. Mensen ontwikkelen zich beter als ze iets kunnen doen zonder dat ik eerst vertel hoe ze dat precies voor elkaar moeten krijgen. Mijn team weet dat ik voor en achter hen sta en ook steun geef als ze een keer de verkeerde afslag nemen. Jonge mensen hebben dat ook nodig, denk ik. Die willen graag een ‘legacy’ achterlaten en zelf iets neerzetten.
Streefde jij in het begin van je carrière ook naar zo’n ‘legacy’?
Nee, daar was ik niet mee bezig. Ik startte bij Aldi. Dat is echt een heel ander bedrijf. Daar zat je in het begin toch eerder met een handboek op je bureau om je werk goed te doen. In die tijd was ik al blij als ik mijn werk op tijd af had en had ik minder vernieuwingsdrang. Bij Superunie heb ik dat trouwens wel.
Wat is je huidige doel dan?
Ik ben bezig een team neer te zetten dat zich goed voelt en gelukkig is. Werk is er niet alleen om geld te verdienen, het moet ook voldoening geven. Verder wil ik mijn verantwoordelijkheid nemen op gebied van verduurzaming en assortimentsontwikkeling. Ik ben de laatste anderhalf jaar veel bezig met innovatie en hoe je dat samendoet met de leden, waarvan sommigen vernieuwing belangrijker vinden dan anderen. Ik vind verder belangrijk dat iedereen goed in z’n vel zit. Wat dat betreft, ben ik niet alleen zakelijk.
Zou je niet meer het boegbeeld willen worden? Dat is nu eerder een rol die Sander Evers heeft.
Mijn ambitie ligt meer in vers, private label en algemeen management. En daar werk ik elke dag al met veel plezier aan. Sander en ik vullen elkaar juist goed aan. Ik leer veel van hem, en hij misschien ook wel van mij. De grootte, complexiteit en dynamiek van Superunie past bij mij. Ik kan hier veel leren. En ik kan mijn kennis overbrengen aan anderen. Ik zit hier goed op mijn plek en ben helemaal niet bezig met andere dingen, zoals een volgende baan.
Wat moet je nog verbeteren om ooit de stap naar algemeen management te maken?
Ik moet erop letten dat ik mensen blijf meenemen in wat er in mijn hoofd zit. Dat iedereen aangehaakt blijft. Daarnaast hoor ik al tien jaar dat ik wat sarcastisch en cynisch kan overkomen. Daar werk ik waarschijnlijk tot mijn pensioen aan. Voor de meeste mensen zijn die trekjes inmiddels overigens wel werkbaar, denk ik… Ik zie die eigenschap ook als een kracht. Met mijn opmerkingen kan ik situaties neutraliseren en in perspectief zetten. Ik zou verder meer willen weten over ontwikkelingen als artificial intelligence, big data en andere technologische ontwikkelingen. Soms ben ik bang dat ik op dat gebied ga achterlopen, want de ontwikkelingen gaan razendsnel.
Waar erger jij je aan?
Aan mensen die altijd zeggen ‘ja, maar…’ en overal beren op de weg zien. Aan mensen die moeite hebben hun vertrouwen te geven en aan mensen die denken dat alles maakbaar is en het leven over rozen gaat. Veel mensen zijn ongenuanceerd over de tegenslag van anderen en kunnen zich moeilijk inleven in wat een ander meemaakt.
Vind je inlevingsvermogen extra belangrijk door de ingrijpende gebeurtenissen in je eigen leven?
Dat mijn 8-jarige zoon anderhalf jaar geleden overleed, heeft me enorm getekend en tot een ander mens gemaakt. Maar, ik ben blij dat we ervoor gekozen hebben om door te gaan. Dat gaat naar omstandigheden best goed. Mijn vrouw en ik hebben nog twee kinderen en zij eisen dat ook van ons. Natuurlijk mis- sen we hem enorm. Ik denk dat ik altijd al wel empathisch was, maar ik ben extra gaan beseffen dat je aan iemands gezicht of voordeur niet kunt zien of ze moeilijke tijden doormaken. Dus moet je genuanceerd blijven en je in een ander inleven. Nie- mand kan elke dag alles perfect voor elkaar hebben. Er kunnen goede redenen voor zijn dat het even niet lekker gaat. Begrip voor elkaar is belangrijk.
Heeft het je drive veranderd? Of ben je gaan zoeken naar zingeving?
Ik heb me erover verbaasd hoe snel we eigenlijk tot de orde van de dag overgingen. Dat je je toch weer gaat ergeren aan onbelangrijke dingen. Ik ben er meer bij gaan stilstaan dat het belangrijk is zoveel mogelijk herinneringen voor en met je kinderen te maken. Dat is waar je later op gaat terugkijken. Zingeving dicht bij huis dus.
Laat jij je persoonlijke kant ook in je werk zien?
Zeker. Je hebt, denk ik, wat ervaring nodig om die zakelijke en persoonlijke kant in balans te houden. Maar ik geloof zeker dat je je persoonlijke kant kunt laten zien, zonder dat het een slechtere zakelijke deal oplevert. Soms moet je keihard zijn, maar we blijven ook gewoon allemaal mensen.

