Interview met John van Kessel

Online is er maar weinig over jou te vinden. Vanwaar dat mysterieuze?
Dat is een bewuste keuze. Er zit verder niks achter, maar ik kies ervoor om mijn privéleven niet op Facebook of Twitter te gooien. Ik hou meer van persoonlijk contact. Ik zit ook niet op LinkedIn, maar wel in een paar netwerkclubs. Dat vind ik leuk en zo houd ik mijn netwerk op peil. Klanten spreek ik het liefst ook aan tafel, hoewel er sinds corona wel een aantal klanten is dat ik ook via Teams spreek.

Sinds 2008 ben jij mede-aandeelhouder van Copar. Wilde je dat altijd al?
Nee, niet eens. Ik startte mijn carrière bij Conimex en later ging ik naar Georgia-Pacific. In 2007 ben ik overgestapt naar Leaf Holland Distribution en zo kwam ik in de zoetwaren terecht. In 2008 heeft er een managementbuy-out plaatsgevonden en ben ik toegetreden als aandeelhouder. De kans deed zich voor, we zaten al in de directie en het leek me leuk om op een andere manier te participeren. Dat maakt de dynamiek en je commitment toch anders.

Wat is er sindsdien gebeurd?
Veel. De eerste jaren moesten we zorgen dat alles goed geregeld was, van de ERP-systemen en logistiek tot het verder bouwen van de merken. Want dat is ons businessmodel: het bouwen van eigen merken en merken van derden. Met onze eigen merken Candyman en Italiano bijvoorbeeld hebben we in verschillende kanalen inmiddels een middelgrote positie verworven tussen de internationale merken. En voor onze distributiemerken doen we hetzelfde. Dat zijn allemaal merken die we niet zelf produceren en die te klein zijn om een eigen landenorganisatie in Nederland te hebben. Wij bieden een totaalpakket van producten en bepalen per klant de inzet per kanaal, zodat het juiste product bij de juiste klant ligt.

Hoe verloopt de samenwerking tussen jullie als directeuren?
Heel goed. Ik ben blij dat ik onderdeel van dit bedrijf ben geworden. Alles gaat gewoon sneller. Als we zeggen: ‘we gaan linksaf ’, dan gaan we linksaf. Dat is bij een corporate toch anders, hoewel ook die ervaring iets toevoegt. Omdat we met z’n drieën zijn, is er altijd een meerderheid te vinden en schikt de derde zich naar de opvatting van de andere twee. Ik kan geen voorbeeld bedenken van een situatie waarin we er samen niet zijn uitgekomen.

Wat wil je na ruim vijftien jaar nog bereiken met Copar?
De uitdaging is nog steeds: onze merken uitbouwen. Italiano gaan we compleet relaunchen en we hebben mooie plannen met het merk Australian, dat we onlangs hebben overgenomen. Voor dat merk gaan we nu eerst terug naar de basis en kijken we waar het voor staat en in welke categorieën we hiermee de markt op willen. Er is nu koffie en chocolade, en er is een geschiedenis in ijs. Maar misschien gaan we daar nog wel een nieuwe categorie of subcategorie aan toevoegen. We kijken daarvoor eerst goed naar de markt.

Doen jullie veel overnames?
We zijn altijd op zoek naar kansen en worden ook geregeld benaderd. Maar we willen geen nieuwe ‘principaal’ binnenhalen die onze bestaande business kannibaliseert. Wij halen de krenten uit de pap en zoeken naar producten met een toegevoegde waarde of iets unieks. En toen kwam Australian voorbij. Koffie is een nieuwe categorie voor ons. We onderzoeken of we de koffie ook in andere kanalen kunnen verkopen. De horeca is een optie, daar wordt het merk wel geschonken, maar dat is nu kleinschalig. Het chocolade-onderdeel is een trucje dat we al kennen, omdat we met Reese’s al meer dan tien jaar in chocolade actief zijn. En deze merken concurreren niet met elkaar.

Hoe is de integratie van het merk gegaan?
Er was tijdsdruk, omdat de huur van het pand van Australian in Veenendaal al was opgezegd. Maar onder druk wordt alles vloeibaar, dus hebben we snel gesprekken gevoerd over wie er wel en niet meeging naar Copar. Sinds juni is de technische integratie rond en zit alles onder één dak. Dat was wel even wennen, want wij waren gewend dat we pallets met producten tegelijk leverden aan de retailer. Met Australian leveren we ook veel via online en krijgen we ook bestellingen van individuele consumenten. Maar inmiddels zijn ook die processen geïntegreerd in onze werkwijze.

Wat is nu jullie grootste uitdaging?
Het is niet origineel, maar dat zijn toch grondstoffen, trans- portkosten en de krappe arbeidsmarkt; zaken die voor elke organisatie spelen. En voor de categorie suikerwerk is duurzaamheid een lastig punt. We kijken actief naar suikerreductie, maar er is een discrepantie tussen lekker en gezonder. Ik ben nog geen suikervrij snoep tegengekomen dat echt lekker is en ook nog een normale rotatie heeft.

Wat was jouw grootste leermoment?
Voordat ik naar een klant ga, bezoek ik altijd eerst een winkel. Vandaag ben ik nog bij een Sligro geweest. Je kunt geen kennisachterstand hebben. Als rayonmanager bezocht ik aan het begin van mijn carrière wel tien klanten op een dag. Aan het eind van de dag waren dan meestal acht van de tien doelen die je je had gesteld, uitgekomen. Omdat je overal komt, weet je goed wat er speelt en dat is belangrijk.

Wat ga jij hierna doen?
Dat ligt eraan. Ik denk dat ik in deze branche wil blijven, maar ik zie niet direct een stap omhoog. Ik ben 57 en merk dat ik ook steeds meer van andere zaken geniet. Zoals de kennis van sales en de fmcg overdragen die ik in 35 jaar heb opgebouwd. Maar ik vind het nog steeds leuk om zelf bij de klant aan tafel te zitten. En misschien ga ik wel twee dagen per week een Schiphol-taxi rijden of zo. Dat lijkt me leuk. Een beetje met mensen praten en ze rondrijden.

Vind je het eng om klanten over te dragen?
Nee, de laatste jaren is er intern ook gewisseld in het klantenpakket. En het ligt in de lijn der verwachting dat ik klanten ga overdragen. Dat is leuk voor de accountmanagers en het geeft mijzelf meer rust.

Wat is de grootste misvatting over jou?
Mensen kunnen soms niet goed hoogte van me krijgen. Dat is geen opzet. Ik hoor vaak dat ik heel weloverwogen en rustig overkom, maar van binnen ben ik dat niet. Als ik iets niet prettig vind, communiceer ik dat ook. Voor een salespersoon ben ik misschien relatief introvert, maar er borrelt altijd van alles.

Wat borrelt er dan?
In het verleden te veel. Kijk, hard werken is niet erg, maar de balans was bij mij niet goed. Ik probeer nu de balans te zoeken tussen altijd aanstaan en helemaal uitstaan.

Want… je hebt de afgelopen jaren wat uitdagingen gehad op persoonlijk vlak? Zijn er dingen die je sindsdien anders doet?
De afgelopen vijf jaar heb ik meer over mezelf geleerd dan in de 25 jaar daarvoor. Ik heb inderdaad een uitdagende periode gehad. Ik denk nu veel meer na over wat ik zelf wil en laat me niet meer zo leiden door wat anderen van mij verwachten. Ik vond loslaten lastig. Nu kies ik vaker voor wat ik zelf wil en ben wat genuanceerder geworden. Ik hoor op de afdeling ook wel eens dat ik nu gezelliger ben. Ik delegeer makkelijker en heb er ook meer lol in. Vroeger ging het vooral over presteren, over omzet en winst. Mooi dat ik zo’n ontwikkeling heb kunnen doormaken.

Is er nu wel een goede balans?
Mijn keuzes zijn bewuster. Ik werk bijvoorbeeld een dag per week thuis. Dat kon ik me een paar jaar geleden niet voorstellen. Ik denk meer na en kijk meer vooruit, zowel zakelijk als privé. En ik zie ook dat het werkt als ik het anders doe. Kleinkinderen krijgen helpt trouwens ook. Ik ben sinds tien maanden opa en alle clichés daarover zijn waar.

Heb je hobby’s?
Ik tennis, zit in een kookclub en hou van muziek. Ik ga naar optredens en speel gitaar, maar alleen thuis. En ik hou van lezen en van het theater. Ik heb meer liefhebberijen dan tijd, maar ik probeer alles een beetje bij te houden.

Jij lijkt me niet iemand die snel boos is. Waar kun jij je aan ergeren?
Ik ben opvliegerig, maar weet dat goed te verbergen. Ik kan – net als veel mensen – slecht tegen onrecht. En ik hou ook niet van verrassingen. Ik wil zakelijk niet op het laatste moment geconfronteerd worden met een ‘ik ga het niet halen’. Geef het dan gewoon op tijd aan, dan kunnen we erover praten. Dus ik kan zeker boos worden, maar dat is wel minder geworden.

Wat zijn jouw inspiratiebronnen?
Ik heb de afgelopen periode veel boeken gelezen over psychologie. Ik heb de rust genomen om over mezelf na te denken. Het is een cliché, maar: als je niet van jezelf houdt, kun je ook niet van anderen houden.