Interview met Jet van Koten-Geselschap

Jij hebt biologie gestudeerd. Maar je bent in de fmcg terechtgekomen, aan de commerciële kant. Best ongebruikelijk.
Ik heb de studie biologie destijds gekozen, omdat ik het een ontzettend mooi vakgebied vond, en vind. Niet omdat ik met een carrière of met mijn kansen later op de arbeidsmarkt bezig was. Ik kwam er al wel snel achter dat je als biologiestudent tot fundamenteel onderzoeker wordt opgeleid. Na zeven maanden statistische analyses, alleen in een lab, zonder concreet resultaat, zei ik tegen mijn professor: ‘Er komt geen resultaat uit.’ Waarop hij zei: ‘Geen resultaat is ook resultaat.’ Toen haakte ik af. Ik ben toch echt resultaatgericht, het moet wel wat opleveren.

Hoe kwam jij bij Unilever binnen?
Na mijn studie heb ik korte tijd biologieles gegeven. Heel inspirerend om mijn passie voor biologie aan leerlingen over te dragen, maar het onderwijssysteem was niks voor mij. Ik bedacht al snel dat ik het bedrijfsleven in wilde. Ik wilde in een dynamische en resultaatgerichte omgeving gaan werken. Ik heb energie en snelheid nodig. Unilever stond in die tijd in de top-drie van Intermediair. Ik dacht: ‘Laat ik maar bovenaan beginnen.’ Toen ik bij Unilever op gesprek mocht komen, zat ik daar misschien wel een tikje arrogant. Ik werd niet gehinderd door zenuwen, want werken bij Unilever was geen doel op zich. Mijn vrienden zeiden: ‘Daar kom je nooit binnen als bioloog’, maar na zeven pittige selectierondes begon ik op ‘marketing Unox’. Bij Unilever heb ik de kans gekregen, en aangegrepen, om in zo’n vijftien jaar tijd zowel in marketing als in verkoop het commerciële spel goed te begrijpen en te beheersen.

En nu heb je door je stap naar Enrico-Glasbest een stap naar het mkb gemaakt.
Ik had nog twintig jaar met plezier bij Unilever kunnen werken. Je blijft daar leren. Maar: je bent er altijd onderdeel van een groot geheel. Ook als sales director blijf je een schakel en blijf je afhankelijk van veel meningen en het grotere belang van Unilever. Ik besefte dat ik bij mijn latere pensioen niet als wapenfeit wilde noemen dat ik één miljoen Unox-rookworsten of drie miljoen flessen Andrélon hebt verkocht. Ik wilde gaan uitzoeken of ik het ook zelf kon, als ondernemer. Als commercieel directeur van Omega Pharma kwam dat al een stapje dichterbij. Daarna ben ik voor mezelf begonnen, met ‘Impact Management en Advies’, en heb ik bij meerdere bedrijven commerciële opdrachten gedaan. Zo kon ik verschillende organisaties van binnenuit meemaken en steeds andere bedrijfsstructuren doorgronden. In die periode raakte ik tijdens een borrel in gesprek met oud-Unilever-collega Aleks Fiege over Bertolli. Door zijn laatste rol bij Unilever wist hij dat de deur voor de verkoop van het merk weleens op een kier zou kunnen staan.

Waarom wilden jullie Bertolli – of althans een deel van Bertolli – overnemen?
Het is een merk waar we allebei een passie voor hadden. Een authentiek, echt Italiaans merk, dat niet genoeg aandacht kreeg bij Unilever, maar naar ons idee wél een enorm potentieel had. En: we deelden de wens om niet vanuit het niets voor onszelf te beginnen, op een zolderkamer met een nieuw product te beginnen en het eerst tien keer fout te doen. Het idee van die overname heeft eerst een half jaar in ons hoofd gesluimerd. Toen zijn we met Unilever gaan praten. We dachten niet per se: dit gaat lukken. Maar we wilden toch minstens een poging wagen. We hebben naderhand veel geluk gehad, doordat we de juiste mensen tegenkwamen om ons op weg te helpen.

Was het jullie bedoeling om je bij een bestaand bedrijf te voegen?
Om eerlijk te zijn, nee. Aanvankelijk wilden we het samen doen. Zelf een kantoortje huren, een koffie-apparaat en printer kopen… Het contact met investeerder Victus heeft dat veranderd. Daar hadden we meteen een klik mee. Guus Overdijkink van Victus heeft ons aan Enrico-Glasbest gekoppeld. Bij het eerste gesprek zaten we binnen een paar minuten letterlijk met 80% van het Enrico-assortiment op tafel te proeven en praatten we over innovatie en verbreding van het portfolio. Enrico was zelf op zoek naar een acquisitie: het is succesvol met z’n specialtymerken, maar wilde een groter A-merk aan z’n portfolio toevoegen. We concludeerden dat de versnelling en succeskans vele malen groter waren als we samen Bertolli verder gingen bouwen. Enrico heeft het merk Bertolli gekocht en Aleks en ik zijn deel uit gaan maken van het Enrico-team.

Hoe kijk je terug op het overnametraject?
Het was een enorme leercurve. Ik moest de private equitywereld gaan begrijpen. Het was vrij lang niet zeker of het ging lukken. Unilever moest willen verkopen, we hadden de gun-factor nodig en toen kwam ook corona er nog bij. Maar ik krijg energie van nieuwe dingen leren en vond het ergens heerlijk om in deze nieuwe situatie weer op mijn tenen te lopen. Dan zaten we bijvoorbeeld met de bank over financiering te praten en kon ik bij even ‘helikopterviewen’ bijna om mezelf lachen, als klein meisje in de grotemensenwereld.

Zie jij jezelf op zo’n moment niet juist als de volwassen businessvrouw?
Ik zie de wereld graag als een speeltuin. Natuurlijk ben ik uiterst serieus in alles wat ik doe. En ik kan veel bravoure uitstralen, terwijl ik ook onzekerheden heb. Ik denk dat iedereen die heeft. Dat zorgt ervoor dat we willen blijven leren. Je kunt dingen serieus brengen, maar moet ook om jezelf kunnen lachen. Aan Pippi Langkous wordt de uitspraak toegeschreven: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.’

Hoe bevalt je nieuwe rol?
Momenteel zitten we in een achtbaan. Ik kan me gelukkig grotendeels op Bertolli richten. omdat de Enrico-business heel goed draait onder leiding van Peter Boer. We zijn al aan het bouwen en innoveren, maar zijn ook nog alle details aan het ophalen bij Unilever. Dat maakt het soms onrustig, omdat ik niet precies weet wat ik nog allemaal niet weet. We willen kijken hoe we de structuur eenvoudiger kunnen maken en hoe we Bertolli het beste in Enrico kunnen integreren. Tegelijkertijd zijn we ook al bezig met innovaties en het verbeteren van de kwaliteit van de huidige Bertolli-producten. Onze groene pesto bijvoorbeeld is nu kwalitatief niet goed genoeg, die gaan we heel snel aanpakken. Om de beste pesto te kunnen bieden. Vanaf juli nemen we het operationeel helemaal over van Unilever. Met retailers delen we nu al onze plannen voor Bertolli, waar we in geloven, waar we naartoe willen en hoe we waarde aan de categorie kunnen toevoegen. Juist nu is het een goede tijd om retailers te vragen wat zij belangrijk vinden. We zijn ook bezig om consumenten te vragen wat ze van het merk verwachten, zodat we de positionering perfect samen kunnen bepalen. Kortom, meer dan genoeg te doen.

Zijn werk en privé bij jou in balans?
Door corona is het minder leuk werken, omdat je minder contact hebt met je team. Ik liep al een tijdje rond bij Enrico voordat we bekend konden maken dat wij er met Bertolli bij gingen komen. Omdat dat nog geheim moest blijven, kon ik toen met niemand kennismaken. Dat is zóóó niet zoals ik ben! En daarna zaten we opeens grotendeels thuis. Zeker zo in het begin vind ik de persoonlijke band belangrijk; om elkaar te leren kennen en het energieniveau van een team te ervaren. Aan de andere kant moet ik ook eerlijk bekennen dat thuiswerken wel voor veel efficiëntie zorgt. Ik ben veel meer gefocust. Ook in de balans werk-privé. Als mijn kinderen wat vragen, is er vaak tijd om ze te helpen. Dan werk ik ’s avonds nog wel even door. Die flexibiliteit wil ik er straks inhouden. Wat ook leuk is, is dat mijn man Arjan en mijn jongens nu meer over mijn werk weten. Arjan heeft me tot vervelens toe met Bertolli zien puzzelen. De jongens vinden wel dat ik heel hard werk, maar vinden het ook erg stoer. Dan zeggen ze: ‘Mama heeft Bertolli gekocht.’

Hoe vaak eet jij thuis met je gezin Bertolli?
De laatste tijd heel veel. Daarvóór wat minder, hoewel we de pastasauzen wel vaak als basis gebruikten. Dat doen trouwens veel consumenten. Mijn kinderen koken sinds de lockdown allemaal één keer per week. Vooral de jongste kookt vaak met Bertolli. Dat laat hij mij dan elke keer trots zien, als hij terugkomt van boodschappen doen. Het wordt tijd om snel te innoveren, zodat we de hele Italiaanse keuken van Bertolli kunnen kopen.

Wat inspireert jou?
Qua werk haal ik energie uit het vooruitkijken naar wat we met Bertolli gaan doen en hoe we er samen met de retailers een succes van gaan maken. Privé zit het in een veelheid aan dingen. Ik zit bijvoorbeeld in de raad van toezicht van film- en jazztheater LantarenVenster in Rotterdam. Dat is zó’n enorme tegenhanger van de wereld waar ik in zit! LantarenVenster inspireert aan de hand van cultuur en educatie. Waar wij in de fmcg cru genoeg eerder van de huidige bizarre situatie profiteren, zijn we bij LantarenVenster door corona al maanden dicht en moeten we creatieve alternatieven bedenken om te overleven. De mensen die er werken, hebben een enorme passie. Maar wel op grond van heel andere drijfveren dan omzet en winst. En daar kan ik weer veel van leren. Ik voel het als rijkdom om in die verschillende werelden een rol te mogen spelen en met mijn kennis en ervaring impact te kunnen hebben.