Interview met Jan-Willem Kaslander

Padifood groeit en bereidt Aziatische gerechten op ambachtelijke wijze. Kunnen jullie dat nog blijven waarmaken als je verder opschaalt?
Onze organisatie is nu al groot, dus ik denk dat wij dat al bewijzen. Bij ons worden de maaltijden op open vuur gewokt, in kleine ‘batches’. Eigenlijk doen wij hetzelfde als een restaurant. Elke dag wordt er bij ons vers vlees en groente aangeleverd. Wij garen, frituren en snijden onze varkensnekken en kip zelf. Onze sauzen maken we helemaal zelf, vanuit de basis, inclusief de bouillon. Wij willen het werk dat onze koks doen, ook echt behouden. Wokken kun je niet automatiseren. Rijst en groenten garen nooit precies hetzelfde. We mechaniseren alleen processen als de kwaliteit onveranderd blijft.

Dat maakt jullie wel duurder…
Natuurlijk zit aan onze kwaliteit en het handwerk een prijs- kaartje. Wij willen ook helemaal niet hetzelfde product leveren aan de hele markt, maar kiezen er juist bewust voor om bij één of twee retailers te ‘outperformen’. Daarom leveren wij aan een beperkt aantal retailers. Onze maaltijden hebben restaurant- kwaliteit met een passende prijs, dat past alleen niet bij iedere retailer.

Hoe weet de consument dat jullie die kwaliteit leveren?
Vooral door te proeven. De consument die ons kent, weet dat. Natuurlijk hebben wij als privatelabelspeler de retailer nodig om te zorgen dat dit verder bekend wordt. Je hebt elkaar nodig om het beste eruit te halen. We hebben ook producten onder ons eigen merk, bijvoorbeeld voor partijen zonder private label, maar het is niet onze ambitie vol in te zetten op het merk. Er zijn diverse merken die het hebben geprobeerd en die zijn ook weer verdwenen. Vers en koelvers zijn voor een belangrijk deel een privatelabelcategorie, zeker in ons segment. Daar moet je reëel over zijn.

Hoe ben jij bij Padifood terechtgekomen?
Ik kende het bedrijf uit het verleden, want ik heb 25 jaar geleden bij een bedrijf in verse maaltijden gewerkt. Een paar jaar geleden raakte ik in gesprek met oprichter Theo Thé en de familie. Ik wist dat er enorm veel potentieel in Padifood zat, dat er nog niet helemaal uitkwam. Het was altijd al een mooi bedrijf, maar het groeide niet zo hard. Die groei hebben we de laatste jaren waargemaakt.

Wat is jouw persoonlijke opdracht?
Toen ik begon, hebben we reële doelstellingen geformuleerd en een tijdpad voor groei bedacht. We wisten dat we een slapende reus waren, die de eerste jaren fors kon groeien. Onze k.p.i.’s zijn niet in beton gegoten. Omdat we onze doelstellingen eerder behaald hebben, zijn ze inmiddels alweer bijgesteld en komen er een paar nieuwe, betekenisvolle stappen aan. Naast groeien in Nederland, kijken we ook naar het buitenland. In België̈ werken we al jaren voor Delhaize en leveren we aan traiteurs. Ook in Scandinavië̈, met name Denemarken, zijn we al bezig. En nu richten we ons ook op de Duitse markt. Daarnaast heeft het directieteam de opdracht om een stabiele, goede organisatie neer te zetten.

In welke fase zit het bedrijf nu?
In de middenfase. Professionalisering is nooit klaar, maar blijft altijd doorgaan. We hebben grote stappen gemaakt, maar gaan in de toekomst zeker nog meer veranderingen doorvoeren. Onze innovatieprojecten duurden bijvoorbeeld veel te lang, zeker voor een privatelabelspeler. Nieuwe producten bedenken, dat werd voorheen door de koks gedaan, zonder enige tijdsdruk. Inmiddels is er een speciaal team om sneller met nieuwe producten te komen en is de ontwikkelingstijd bijna gehalveerd. Maar die moet nog korter. Daar werken we aan. Wij gaan overigens geen andere keukens erbij doen, maar blijven bij onze expertise in de Aziatische keuken. Natuurlijk kijken we wel naar kansen in nieuwe categorieën en naar trends.

Wat zijn nog meer uitdagingen?
De beschikbaarheid van grondstoffen, de hoge prijzen en de krappe arbeidsmarkt, dingen waar iedereen last van heeft. Goede arbeidskrachten vinden is voor ons wel een extra uitdaging, want wij werken deels met Aziatische koks. Nu de oudere generatie steeds meer met pensioen gaat, proberen we nieuwe koks uit Azië̈ te halen. Dat is ook echt nodig om de kennis te behouden, onze wokkers ambachtelijk op te kunnen leiden en verder te innoveren in de Aziatische keuken.

Hoeveel Aziatische invloed is er in de organisatie?
Padifood is echt een familiebedrijf, waar producten op Aziatische wijze gemaakt worden. De familie Thé is erg betrokken in de operatie. Oprichter Theo zit als adviseur en oprichter inmiddels wat meer op afstand, maar speelt nog steeds een belangrijke rol. Zijn zoon Leon zit in de directie. Zij zijn ook nog steeds het visitekaartje van de organisatie. Onze producten en kwaliteit worden getoetst aan Aziatische maatstaven. Maar: de organisatie heeft geen Aziatische, maar een Nederlandse cultuur. Overigens maken wij wel ook babi pangang, een product dat ooit echt voor de Nederlandse markt ontwikkeld is. In Azië̈ bestaat dat gerecht niet.

​

Hoe is jullie relatie met de retailer?
We hebben een nauwe relatie, gebaseerd op vertrouwen en transparante communicatie, zoals gebruikelijk in private label. Dat is de basis. In onze categorie gebeurt veel en zijn wij een belangrijke leverancier. Daarom kiezen wij ook bewust voor samenwerking met bepaalde retailers. Je wil echt samen iets kunnen opbouwen en je wil van elkaar weten wat er speelt.

Vergemakkelijkt dat ook gesprekken over hogere grondstofprijzen en leveringsproblemen?
Die zijn nooit makkelijk. Niemand wil horen dat grondstoffen niet beschikbaar zijn of dat de prijs omhoog moet. Daarom moet je met de hele keten een oplossing vinden en die prijs- stijging door de keten heen managen. Transparantie is daarbij belangrijk. Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Als je een goede relatie hebt, is er over dit soort zaken beter en meer contact met de retailer mogelijk dan als het gaat om A-merken.

Was de rol van commercieel directeur voor jou een logische volgende stap?
Als je wat verder in je carrière komt, weet je steeds beter waar je energie van krijgt en wat het beste bij je past. Ik heb allerlei bedrijven van binnen gezien, van ‘corporates’ tot familiebedrijven, van groot tot klein. Mijn drijfveer hier is om het volledige potentieel van de organisatie te realiseren en te professionaliseren door de juiste mensen neer te zetten en de volgende stap bij de foodretailers te maken. Ik vind het leuk om teams en organisaties te bouwen en in deze directierol heb ik, zeker de eerste jaren, breed meegebouwd, dus ook aan andere afdelingen.

En hierna?
Er zijn volop uitdagingen om verder te groeien met Padifood. Voor mij is algemeen management niet echt een optie. Ik ben een commerçant. Ik wil met klanten bezig zijn, teams bouwen en de organisatie helpen ontwikkelen. Ik wil niet aan tafel hoeven om bijvoorbeeld over vergunningen te praten. Als directie bepalen we met z’n drieën de koers, dus kan ik me gevraagd en ongevraagd overal mee bemoeien. Ik ben er niet zo mee bezig. Een volgende stap moet op je pad komen.

Wat is een misvatting over jou?
Mensen denken misschien dat ik altijd rustig blijf. Maar dat is niet zo. Ik kan mijn ergernis vaak goed verbergen.

In welke situaties gebeurt dat?
Ik kan me ergeren aan mensen die hun afspraken niet nakomen. Boos ben ik niet snel, want boosheid is onmacht. Natuurlijk kan ik wel teleurgesteld zijn. En ik kan niet goed tegen twijfelaars. Ik neem zelf snel beslissingen, ben helemaal geen twijfelaar. Ik vind het lastig als anderen blijven twijfelen over zaken, zowel in werk- als privésituaties. Maar ik laat die ergernis niet altijd zien, want dat zou niet eerlijk zijn. Niet iedereen is hetzelfde.

Is jouw leven in balans?
Zeker. Door de week werk ik hard en ook ’s avonds ben ik bezig, als het nodig is. In het weekend werk ik in principe niet en dat lukt 95 procent van de tijd ook. Die dagen zijn voor mijn gezin. Ik zeg altijd: werk is nooit af. Er zijn altijd wel dingen die je verder kunt verbeteren, maar als je structureel na zessen of in de weekenden nog zaken moet afmaken, is er iets anders aan de hand en moet je daar een oplossing voor vinden. Dan heb je te veel werk, of ben je niet efficiënt bezig.

Wat doe je voor jezelf in je vrije tijd?
Afspreken met vrienden en familie, maar ik kan ook een paar uur in de tuin zitten met een boek. Als je de hele week aanstaat, is het belangrijk dat je in het weekend afschaalt. Mijn zoon voetbalt en ik heb jarenlang het hockeyteam van mijn dochter gecoacht. Daar krijg ik veel energie van. Ik kan zelf helemaal niet hockeyen, maar ik weet wel hoe ik zo’n team maximaal kan motiveren.

Wat moet je nog zeker doen, vind je?
Er is één ding dat ik heel graag wil: mijn vliegbrevet halen. De vrijheid van het vliegen spreekt me aan. En het lijkt me ook mooi om zo’n machine onder controle te houden. Ik denk dat het niet zo moeilijk is, maar er gaat wel veel tijd in zitten om het brevet te halen. Nu lukt dat niet met een gezin met twee opgroeiende kinderen, waar ik in het weekend tijd aan wil besteden. Maar ik weet zeker dat ik dit nog ga doen.