Interview met Geert van Poppel – Uniekaas

Maak je een carrièrepad voor jezelf?
Nee, ik heb wel een doel voor ogen, maar doe onderweg dingen die ik leuk vind en kan gebruiken om dat doel te bereiken. Ik moet wel uitgedaagd worden. Als dat niet meer het geval is, dan merk ik dat aan slecht slapen en dat ik in mezelf gekeerd ben. In mijn eindperiode bij mijn vorige baan bij Hero was dat zo. Het was moeilijk om na 6,5 jaar te zeggen dat ik wat anders ging doen; ik voelde me betrokken, heb me daar kunnen ontwikkelen en ik heb er bovenal met veel plezier gewerkt. Maar toen ik na het eerste gesprek bij Uniekaas de deur uitliep, wist ik dat ik weg moest bij Hero.  Dat speelde onbewust al maanden.

Je zei eerder dat je jezelf geen eenheidsworst vindt. Wat bedoel je daarmee?
Ik denk dat ik niet zo snel de kudde volg. Ik vaar mijn eigen koers en laat me niet zo gemakkelijk door andere mensen leiden. Ik luister wel naar anderen, maar volg mijn eigen gevoel. Mijn overstap van Hero naar Uniekaas, bijvoorbeeld: dat wijkt af van de standaard om juist van een klein naar een groot bedrijf te gaan. Uniekaas lijkt overigens een klein bedrijf, maar heeft nu een omzet van € 90 miljoen. Maar ik wilde graag op eigen benen staan en koos voor een bedrijf dat misschien niet aan het ideaalplaatje voldeed. Ik zag absoluut potentieel om er een succes van te maken. En we maken leuke stappen, zowel intern als extern.

Wat is jouw grootste toegevoegde waarde aan Uniekaas?
Ik denk dat ik een stuk professionaliteit heb gebracht en empathisch vermogen om een team te bouwen. Daadkracht typeert mij, denk ik. Ik neem snel beslissingen. Daarnaast zie ik altijd mogelijkheden op commercieel gebied. Intern denk ik dat ze in het begin gedacht hebben: daar komt een ‘broekie’ van twee meter even vertellen hoe het hier moet… Maar goed, dan moet je wel resultaten laten zien en dat is gebeurd.

Je hebt twee jonge medewerkers in je team. Wat vind je van het arbeidsethos van deze generatie?
Ik ben zelf nog niet zo oud, maar ik merk al een verschil met mensen die vijf tot tien jaar jonger zijn. Ze zijn gemakkelijker, wat slordiger. Ze maken dingen net niet af, maar als ze er even voor gaan zitten, lukt het ze toch. Het is leuk om die jongeren wat te leren, ze te coachen als manager en ze te helpen met stappen maken. Ik wil de mensen in mijn team ook vrijheid geven in hun werk. Zo stimuleer je mensen na te denken en zich te ontwikkelen. Tegelijkertijd is dat mijn valkuil, want als ik iets vraag en ik krijg vier vragen terug, dan denk ik snel: laat maar, ik doe het zelf wel.

Je klinkt bijna als een zelfstandig ondernemer. Is dat met de paplepel ingegoten?
Bij mezelf niet rechtstreeks, maar mijn vader komt uit een echt ondernemersgezin. Mijn opa en oma hadden in de binnenstad van Breda een lampen- en servieszaak. Mijn oom heeft uiteindelijk dat bedrijf overgenomen, terwijl mijn vader bedrijfsleider is geweest bij supermarktformules, zoals Jac. Hermans en Super de Boer. Aan mijn moeders kant zitten ook zelfstandig ondernemers. Het zit in de familie. Mijn ambitie is om voor mezelf te beginnen of als algemeen directeur aan de slag te gaan.

Wat wil je nog leren voor je het zelf gaat doen?
Ik kan bij Uniekaas met alles meekijken en me op hoofdlijnen een beeld vormen van bijvoorbeeld supplychainvraagstukken. Ik leer zo wat binnen de organisatie belangrijk is en wat niet. Uiteindelijk gaat het meer om de grote lijnen en minder om de details. Ik merk aan mezelf dat ik ook minder geïnteresseerd begin te raken in de details. Op strategisch vlak kan ik veel leren van de directeuren Paul Wilde en Willem-Jan Rote. Zij kijken vooruit en investeren in hun internationale strategie. Het zijn twee verschillende types: Paul ziet overal kansen, laat zijn mensen vrij en is rustig in bewoordingen. Willem-Jan is meer de denker, wil bij veel zaken betrokken zijn en is uitgesproken. Ik ben een stuk rustiger geworden. Ik heb met name geleerd niet meteen ergens vol in te gaan als er iets negatiefs gebeurt. Rustig blijven en denken wat we kunnen doen… Zaken op een nette, professionele manier oplossen.

Was dit het plan ook bij je sollicitatie?
In mijn hoofd in elk geval wel. Dat was voor mij de uitdaging om bij Uniekaas te starten, in een bedrijf dat zogezegd impulsen kon gebruiken. Ik ben begonnen met: een goed handelsverhaal maken, het assortiment verbeteren en een nieuw team creëren. Aan de ene kant is het lastig, want het betekent afscheid nemen van mensen die een gezin hebben, aan de andere kant betekende het voor Uniekaas een verbetering. Dat geeft toch een voldoening. Het is ook niet alleen maar sales. Het leuke aan een platte organisatie is dat ik ook mee kan denken over de organisatie. Door mijn inbreng zijn er dingen gewijzigd, bijvoorbeeld zwaardere mensen op bepaalde posities.

Welke ontwikkelingen maakt Uniekaas nu door?
Professionalisering en meer focus op merken. Daar hoort natuurlijk een visie en marketingplan bij, maar de megabedragen hebben we daar niet voor. We moeten slim zijn, werken aan onze distributie en aan een onderbouwd en getoetst verhaal voor de klanten. Uiteindelijk willen we binnen kaas graag de rol van ‘challenger’ krijgen. Wij kunnen ten opzichte van de grote jongens een objectief advies geven. Ik kan ook verklappen dat er binnenkort een verrassing in de markt te zien is. Daarnaast hebben we – in samenwerking met een andere partij – een voor Uniekaas groot privatelabelcontract binnengehaald. Dat is mooi.

Dus je bent druk?
Wie niet? En er is medio vorig jaar iemand bij sales export weggegaan. Export voor Europa kwam erbij. En dat was nieuw voor me. Veel kwam op mijn bord terecht, zoals Lidl Duitsland. Ik moest daardoor tussendoor ook nog op Duitse les, want ik wil Lidl fatsoenlijk te woord kunnen staan. Ondertussen ben ik in de Nederlandse markt met diverse klanten aan het bouwen, met  jaargesprekken en alles erbij. Dus ja, natuurlijk is het druk, maar het is leuk druk. We groeien.

Je schoolt je zelf bij als dat bedrijfsmatig handig is?
Ja, ik zie het ook als ontwikkeling voor mezelf. Het Nederlandse retaillandschap is vrij beperkt. Je hebt vijftien tot twintiggrote – klanten en dan heb je het wel gehad; een beperkt wereldje. Je komt elkaar overal tegen. Het is dan verfrissend om er zo’n internationale klant bij te doen. En persoonlijk vind ik het ook gewoon leuk. Zo krijg ik de kans een andere taal te leren en krijg ik kijk op een andere cultuur en gewoonten. Ik hou ervan om mezelf te ontwikkelen, vernieuwen en uit te dagen.

Wat doe je in je vrije tijd?
Ik heb een gezin en mijn vriendin heeft een drukke baan als arts, dus het is doordeweeks vaak passen en meten. In het weekend ben ik veel met de kinderen bezig. En ik heb al 21 jaar een seizoenskaart van NAC. Thuiswedstrijden zijn heilig voor mij, daar wijkt alles voor. Verder zit ik in de Juniorkamer Breda, dat is een netwerkorganisatie voor ondernemende mensen. We zetten ons op lokaal niveau in voor de ontwikkeling van mensen en de maatschappij. We hebben eens per maand een bijeenkomst en af en toe een activiteit. Vorig jaar heb ik jongeren die net van het mbo of hbo komen, gecoacht bij het vinden van een baan. Daar haal ik voldoening uit. Ik geef graag. Ik heb een goede baan, mijn vriendin ook. We hebben het samen heel goed. We hebben daar hard voor gewerkt, maar het is niet vanzelfsprekend. Daarom wil ik graag wat doen voor anderen. Een van die jongens die ik coachte, werkte als manusje-vanalles in een bloemenkwekerij, terwijl hij zo accountmanager kon zijn. Ik heb hem gestimuleerd contact te zoeken met een vriend waarmee hij vroeger filmpjes voor Youtube maakte. Die bleek een bedrijfje te zijn gestart. Die jongen werkt daar nu als accountmanager. Ik heb laatst voor Uniekaas twee filmpjes bij hem ingekocht, om hem te stimuleren.

Geeft het ook voldoening als je een knallende deal binnenhaalt?
Zeker. Maar dat verwacht ik van mezelf. Ik kan meer genieten van zo’n project van de Junior Kamer. Dat is voor mij een uitdaging, want ik had nog nooit iemand gecoacht. Ik stap dan uit mijn comfortzone. Als dit het resultaat is, dan geeft dat veel voldoening. Overigens haal ik ook veel voldoening uit de ontwikkeling van de kleine mannen. Sinds een paar weken kan mijn dochter van pas 3 zonder zijwieltjes fietsen. Dat vind ik ook heel gaaf.

Zit jij bij netwerkclubs?
Ja, maar ik ga er niet altijd naartoe. Mijn werk heeft mijn prioriteit en ik heb ook niet altijd zin om over de handel te praten. Ik kies mijn momenten. Ik ben absoluut graag onder de mensen, maar dan liefst met mensen die ik zelf uitkies. Ik heb goede en leuke contacten in de handel, met name met oudcollega’s, maar ook met de andere kant van de tafel. Dat heeft ook met geven en nemen te maken, denk ik.