Interview met Ferry Moolenschot

Een paar weken terug maakte Jan Linders bekend dat jij de nieuwe Algemeen Directeur wordt. Hoe voelt dat?
Ik werd ervoor gevraagd, maar het was nooit mijn ambitie om Algemeen Directeur van Jan Linders te worden. Ik ben er niet mee beziggeweest. In die zin was het wel een kleine verrassing. Ik heb Leo Linders in het verleden wel uitgedaagd over zijn opvolging, zonder zijn positie ter discussie te stellen. Ik wilde graag weten of en op welke wijze ik relevant zou kunnen zijn in een nieuwe samenstelling en hoe het bij zou kunnen dragen aan mijn ontwikkeling.Is dat bescheidenheid of iets anders?
Het gaat mij niet om functie, titel of geld, wel dat ik altijd dat kan doen waar ik goed in ben en wat ik leuk vind. Dat lukt bij Jan Linders. Natuurlijk heb ik vooraf goed nagedacht over deze vervolgstap. Wil ik dit? Kan ik dit? Ik denk dat ik echt een team kan smeden om de opdracht succesvol te gaan doen.Iedereen denkt nu dat Ruth Linders wordt klaargestoomd om jou op te volgen. Is dat zo?
Ik heb niet de ambitie om 25 jaar – om maar iets geks te noemen – op deze positie te blijven. De volgende generatie moet wel geschikt en klaar zijn. Daarom is gekozen voor deze weg. Alle kinderen van de familie zijn als aandeelhouder betrokken bij het bedrijf en kunnen zich in de huidige koers vinden. De ambitie blijft om het bedrijf door te geven aan volgende generaties. Leo geeft nieuw elan nu de ruimte om de organisatie een volgende fase in te trekken.Hoe ga jij met de familie Linders om?
Alsof het mijn familie is, maar niet in familiaire zin. We gaan geen biertje drinken. Ik handel vanuit dezelfde gedachte waarmee Leo ooit het bedrijf heeft overgenomen. Het allerbelangrijkste is het duurzaam voortbestaan van de onderneming. Niet alleen voor de familie, maar ook voor nieuwe generaties klanten en medewerkers. Voor de aankondiging heb ik Cato Linders opgezocht, de vrouw van oprichter Jan. Ik wilde horen wat zij mij over de ziel van de onderneming wilde meegeven. Ze stond met twee schalen soesjes voor me klaar en ik heb kleur op mijn wangen gekregen van alle anekdotes die ze vertelde.Is er altijd vertrouwen geweest in het succes en bestaansrecht van Jan Linders?
Je hebt succes nodig om te vertrouwen. De door mij voorge- legde opties waren: verkopen, een stille dood sterven door niks te doen, of groeien. Leo heeft gekozen voor die laatste optie.Anders had ik de opdracht ook niet geaccepteerd. Er is veel vertrouwen in ons bestaansrecht en in mogelijke groei.Uit jouw cv blijkt vooral een achtergrond in de winkeloperatie…
In mijn online-cv komt niet sterk terug wat ik de afgelopen jaren gedaan heb. Voor mij is de centrale vraag altijd: waar kan ik me ontwikkelen? Want het cliché ‘stilstand is achteruitgang’ is waar. Bij Jan Linders heb ik veel breder dan alleen in de winkeloperatie gewerkt. Leo geeft aan iedereen veel ruimte om over kolommen heen te bewegen, bij te dragen en te leren. Ik ben bijvoorbeeld ook met formule en de vastgoedportefeuille bezig geweest. En de afgelopen maanden met supply chain en logistiek.Waar ga jij je voor inzetten de komende periode?
Ik zie de voortzetting van het bedrijf als mijn belangrijkste taak. Net zoals Jan Linders zelf het bedrijf ooit heeft overgedragen aan zoon Leo met als opdracht het bedrijf te continueren. De uitdaging is nu om dat beter, sneller en slimmer te gaan doen in een veranderende markt. Ik werk vijf jaar bij dit mooie bedrijf en heb in die tijd kunnen zien wat goed gaat en wat  niet goed gaat. Met een sterk team wil ik die uitdaging echt gezamenlijk gaan aanpakken. De koers wordt aangescherpt om toekomstbestendig te blijven.Hoe ga je dat doen?
Door het beste in mijn collega’s naar boven te halen en echt serieus te zoeken naar waar ze goed in zijn. Je moet alle individuele talenten en drijfveren ontdekken en die dan goed ‘oplijnen’. Niet te snel denken dat je mensen snapt, maar echt luisteren en begrijpen. Ik wil iedereen in staat stellen om een 9,5 te scoren. Om die 9,5 te halen moet je per persoon kijken naar welke punten ontwikkelbaar zijn, en vervolgens vragen of iemand ook bereid is mee te gaan. Als dat zo is, heb je commitment. Bij een ‘nee’ op die vragen zoek je een andere oplossing. Ik wil dat iedereen die bij Jan Linders werkt naar die 9,5 streeft.Hoe scoren jullie nu?
Nog niet die 9,5. We gaan serieuze verbeterstappen maken. Er is veel talent en potentieel aanwezig, alleen de benutting daarvan is nu nog niet optimaal. Verbetering start met het maken van fouten. Daar moet ruimte voor zijn. Alleen dan kun je gaan vliegen. Liefst alleen niet twee keer dezelfde fout.

Heb jij alle bagage al in huis voor je nieuwe rol?
Ik geloof dat niemand álle bagage heeft. Het gaat erom of je middelen hebt om tijdens je reis nog de vergeten tandenborstel te kopen. Ik heb niet alle wijsheid in pacht, dat is zeker, maar wel de absolute overtuiging dit te kunnen organiseren.Leo Linders blijft nog tot februari. Waar heb je hem nog voor nodig?
Voor een aantal inhoudelijke overdrachten, bijvoorbeeld als het gaat om Superunie. En ik wil zijn kennis en kunde nog één keer – als een soort bloedtransfusie – over de top van de organisatie verspreiden. Wat de organisatie betreft, zijn we de laatste maanden (on)bewust al aan het overdragen geweest en hebben we elkaars gedachten overgepakt. Hij blijft trouwens wel betrokken, maar heeft echt mandaat gegeven voor de nieuwe fase. Veel mensen denken dat wij twee handen op één buik zijn, maar dat is niet zo. In de basis denken we over zaken vaak hetzelfde, maar in de nuances kunnen we verschillen. Wij schuren soms, maar blijven wel gezamenlijk naar oplossingen zoeken. Tijdens wrijven zijn we altijd op zoek naar glans.Heb je veel contact met Superunie?
Ik ben er bekend en heb contact met meerdere Superunie- leden. Die kom ik geregeld tegen en een aantal directieleden ervan zoek ik bewust op. Dan kijken we bij elkaar in de keuken om van elkaar te leren. Nu wij met een nieuw voorraadbeheer- en bestelsysteem bezig zijn, kijken we bijvoorbeeld hoe anderen bepaalde systemen toepassen.Waar put jij inspiratie uit?
Ik krijg elke dag inspiratie van gesprekken. Of dat nou met de vakkenvuller, de supermarktmanager of een Superunie-lid is. Iedereen is voor mij gelijk. Verder noem ik commissaris Wim Linthorst graag mijn cadeautje van Jan Linders. Ik heb veel van hem geleerd. Eens per twee maanden gaat hij een volle dag met mij op pad. Dan bezoeken we winkels, praten we over de business, maar krijg ik ook persoonlijke levenslessen mee.Hoe zien jouw collega’s jou als leidinggevende?
De collega’s met wie ik direct werk zien mij – denk ik – als collegiaal, uitdagend, coachend en veeleisend. Ik kan er niet tegen als er geen keuzes gemaakt worden. In een projectteam kan ik ook gewoon een teamlid zijn en laat ik de projectleider in de lead. Bij bijvoorbeeld het project voor het voorraadbeheersysteem heb ik niet de illusie dat ik alles weet, laat staan het beste.Geen keuzes maken is een typische eigenschap van millennials. Hoe werk je met hen samen?
Ik herken dat beeld niet helemaal in de millennials die bij ons werken. Ik denk dat die generatie ook sterke keuzes maakt door niet expliciet te kiezen. Ze hebben een andere manier  van denken. Ik merk juist dat de bijdrage van deze groep geen grenzen kent als ze ergens honderd procent van overtuigd zijn. Ik denk trouwens dat supermarkten en de snelle horeca goede leerscholen zijn voor de jeugd. Daar leer je werken, discipline en hoe je verbinding maakt.Heb je dat zelf vroeger ook gedaan?
Ik werkte als vakkenvuller bij Albert Heijn, liefst tijdens de uren dat je veel toeslag kreeg. Ik heb elke euro die ik uitgegeven heb in mijn leven zelf verdiend of terugbetaald. Ik heb een eigen horecabedrijf opgezet, maar dat is failliet gegaan, mede omdat de markt snel veranderde. Daar heb ik veel van geleerd, ook dat mijn hart het snelst klopt van supermarkten.Jij bent eind dertig. Hoe ervaar je deze levensfase waarin alles tegelijk versnelt? Carrière, gezin, huis…
Als je terugkijkt zijn er altijd dingen die je anders zou doen, dat zijn leerinzichten. Ik heb niet gepland Algemeen Directeur te worden. Ik ben in mijn werk wel elk jaar met nieuwe, grote projecten aan de slag geweest. Naast mij staat een sterke vrouw, die mij in staat stelt dit werk te doen. Daar ben ik haar dankbaar voor en ik zou haar daarin wat meer mogen ontzien. We hebben twee prachtdochters van net 2 en bijna 4 jaar. In deze functie wil ik niet per se minder, maar wel slimmer en effectiever gaan werken. Dat ‘slimmer, beter, sneller’ voor Jan Linders geldt ook voor mij als individu. De weekenden zijn daar waar het kan voor mijn gezin en dan willen we ons niet te veel door agenda’s van anderen laten leiden. Rustmomenten en leuke dingen doen is heel belangrijk.Wat is jouw ‘guilty pleasure’?
Als mijn gezin niet thuis is, koop ik bij ons lokaal pareltje Slagerij van Roessel een hele kip van het spit. Dat eet ik dan lekker in mijn eentje op. Intern sta ik bekend als vlaaienverslinder; daar waar vlaai is, zou je mij tegen kunnen komen.